Mijn zus werkte hier al een tijdje en vertelde me dat het een fijne plek was om te werken. Ik kende sommige cliënten van mijn vrijwilligerswerk als hoofdmonitor tijdens reizen. Toen ik net afgestudeerd was besloot ik te solliciteren. Ik dacht, wie niet waagt niet wint. 

Vroeger gaf ik vooral werkgerelateerde ateliers zoals semi en de paarden en was ik een aanspreekpunt voor een aantal leefgroepen. Sinds kort ben ik teamcoach en organiseer ik de dienst  en geef ik advies rond hulpmiddelen.

Het is een heel diverse én plezante job. Het contact met cliënten en familie vind ik erg fijn. Af en toe een klein succesje, het werken aan projecten, aan cliënten een evenwicht bieden tussen structuur en flexibiliteit, het werken in team… dat vind ik allemaal erg leuk.

Ik vind het leuk dat cliënten mijn naam kennen, anderen me staan op te wachten, nog andere specifiek naar een activiteit vragen en anderen dan weer heel geiïnteresseerd zijn in mijn kinderen. Verder geniet ik er ook van de schittering in de ogen van cliënten die hebben genoten van een activiteit, geholpen zijn met een bepaald hulpmiddel, ...

Het is een belangrijk deel van mijn leven en ik hoop dat ik hier nog erg lang mag mogen werken.